بررسی آزمایشگاهی استحکام باند طولانی مدت دو نوع سمان رزینی به مینا و عاج دندان

زمینه و هدف: در این مطالعه آزمایشگاهی، استحکام باند طولانی مدت یک سمان رزینی سلف- ادهزیو به مینا و عاج انسانی با سمان رزینی معمولی مقایسه شد.   روش بررسی: 80 برش از مولر سوم انسانی سالم، برحسب نوع سمان مصرفی [rely x unicem (rxu), rely x arc (rxa)] ، نوع سوبسترا (مینا و عاج) و مدت زمان نگهداری در آب (24 ساعت و 1 سال) به 8 گروه تقسیم شدند. با استفاده از tygon tubes ، استوانه های سمان (1×75/0 میلی متر) بر روی نمونه ها تهیه شد و مقادیر استحکام باند ریزبرشی توسط دستگاه microtensile tester اندازه گیری گردید. آنالیز آماری توسط آزمون wilcoxon signed ranks و mann whitney انجام گرفت.   یافته ها: استحکام باند سمان های rxa و rxu به مینا، پس از 24 ساعت به ترتیب mpa 08/4 ± 56/18 و mpa 17/4 ± 99/14 و پس از 1 سال، mpa 24/6 ± 41/19 و 17/6 ± 51/15 بود. استحکام باند سمان ها به عاج، پس از 24 ساعت به ترتیب mpa 02/4 ± 36/13 و mpa 69/4 ± 16/14 و پس از 1 سال mpa 96/5 ± 63/14 و mpa 72/6 ± 08/14 بود. سوبسترای دندانی تنها بر استحکام باند سمان rxa پس از 24 ساعت اثر معنی دار داشت (01/0 p= ) و تفاوت معنی دار دیگری در مطالعه به دست نیامد (05/0 < p ).   نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه سمان سلف- ادهزیو rxu و سمان معمولی rxa در اتصال به مینا و عاج پس از یک سال، یکسان عمل کردند.